تاثیر بی ثباتی اقتصادی بر توسعه انسانی در کشورهای منتخب آسیا

تورم، بیکاری، رکود در تولید، کسری بودجه و نوسانات نرخ ارز از جمله عواملی است که همواره دولت ها در صدد کنترل آن ها به منظور رسیدن به اهداف سه گانه تخصیص، توزیع و ثبات اقتصادی می باشند. در ادبیات اقتصاد کلان وجود پدیده های مذکور به عنوان شاخص های بی ثباتی اقتصادی قلمداد می شوند که بر رشد و توسعه اقتصادی موثرند. این مقاله اثر شاخص های فوق بر توسعه انسانی (HDI) را که ترکیبی از استاندارد زندگی (GDP)، طول عمر (امید به زندگی) و دانش است از طریق رهیافت رگرسیون وزنی جغرافیایی به عنوان زیر شاخه ای از اقتصاد سنجی فضایی در کشورهای منتخب آسیایی در سال 2005 بررسی می نماید. نتایج حاکی از آن است که به دلیل مکانمند بودن داده ها اقتصاد سنجی فضایی بر اقتصاد سنجی عمومی و تکنیک رگرسیون وزنی جغرافیایی به عنوان زیر شاخه ای از اقتصاد سنجی فضایی بر روش GLOBAL برتری دارد. همچنین ناهمسانی فضایی متغیرهای نرخ ارز و کسری بودجه تایید شده اما وابستگی فضایی متغیر توسعه انسانی مورد تایید قرار نگرفته است.